Tag Archives: ilk aşk

Tatmadım hiç böylesine bir his bugüne dek

şüphem yok, bu böyle sürüp gidecek

eksilmemiş uzun, çok uzun zamanlar boyu

yıllar bir bir eridikten sonra da devam edecek

Coşku, hüzün, sevinç, şüphe, özlem ve arzu

daha adı bulunmamış büyüleyici birçok duygu

bir rüyada, bir gözler açıkken her hücremi sarmalıyor

onu kaybetmek duyduğum en büyük korku

biliyorum, o da beni seviyor, hem de çok seviyor

ne farkeder beraberlik yoksa eğer

muhtaç değil iki tek ruh anlatılmasına sevginin

hatırlatılmasına o bitmez şefkat ve ilginin

bir yarım düşlerken diğer yarımı

vücut bulmasına yanında öbür yarımın.

Olamaz çünkü iki tenli bir ruh

kendine kendi nefesinden daha da yakın.

yanma kalbim, ne olursun, yanma

senin gibi sevemeyenlere

alışkanlıklarına hayat diyenlere

rahatlık adına mutluluktan vazgeçenlere

biliyorum, perişansın, içten yandın

yoluna git, ne olursun, sen ancak öyle varsın

durmaz, bilirim, iner ard arda o alev yaşlar

günün birinde ama bu acı da yavaşlar

sanma ki, için hep böyle kavlar

eş ruhun bildin, sevgiye özünü verdin

göz kamaştıran bir serapmış meğer

yanma kalbim, ne olursun, yanma

artık ne farkeder?

sen sevdin, biteviye sevdin, ölesiye sevdin

günün birinde bu yanık ta geçer.

sensiz gene özlem giyindim bugün

geceye neyseki var henüz biraz

uğraşıyla gün geçiyor bir şekilde

ama onun bitişi yok mu az be az…

yılmadan her gün aynı dirençle

ten umutlayıp ta kendini

bulmaya tek eşini

iki tek değil de

bulmuyor mu her seferinde bir tek teni…

yaşanmış bir şekilde seneler

birçoğu boş, dolu birazı

ya beş ya on belki de yirmi

hiç artakalan olmuşsa eğer

beden ruhun pek gerisinde

kopacak tümden yakın günün birinde

arzu etme edilme gücü

yitecek elbette iste ya da isteme

gün de bitmeyi beceremeyecek

gece hele hiç mi hiç geçemeyecek

sensiz gene özlem giyindim bugün

geceler hızla gelip gidiyor artık

tutunmaya gayretli anılar bile

o iki benliği ha terketti ha terkedecek

hiç sevmemiş, hiç te sevilmemiş gibi

sanki kalbimde kalbin asla atmamış gibi

gene sensiz bu yarım ruha

tekrar ve tekrar özlem yükleyecek

Farkı mı sevişimin diğer sevenlerden,

sevgili nefese eş yakınken,

ufuktan bakışlarını çekmeyenlerden;

bulmuşsa bir mucizeyle eş ruhunu

son nefeslerine dek kendini ona vermeyenlerden;

tüm benlikleri hissederken bu ulu gerçeği,

varmış gibi sanki bir yedeği,

yaşamı ölüme itenlerden;

henüz nefes alabiliyorken

her gün yavaş ölenlerden?

Tüm benliğim baş koymuş artık sevgiye,

direnmeye zamana ten eriyene dek.

Bulmuş o eş ruhu geç bir mucizeyle,

son nefesine dek kendini verecek.

Yaşamı itmeden ölüme,

henüz alabiliyorken nefes

her gün yavaş yavaş ölmeyecek.

Rahat bir hayat. Ayrıcalıklı. Oldukça emin.

Kurulmuş düzen. Krokisi çıkmış geleceğin.

Bir güvence yerleşik dostlar, hepsi el altında;

telaşlar yönelik anlık yaşama, günlük kazançlara.

Diğer tarafta sen…

Sevgin ve sen

Sevgimle sen

Uzaklarından bile beni sevebilmen

Seni ruhumda, tenim kadar ben hissettirmen

Ve kaynağına doymak bilmez bir özlem.