doğmak onların sayesinde
büyümek ise hiç farksız
yaşlanmak şans eseri
ya onlarla ya onlarsız
ölmek çoğu zaman yapayalnız
peki ya yaşamak?
biz biz miyiz
onların yansıması mı yoksa?
sevemedik,
bir olamadık o sinecanla
uymadı o çünkü onların hülyasına
işte geçti gidiyor
hayat bir kez geliyor
zaman sabırsız ırmak
sevgiyi, özlemi, arzuyu
katmış içine, coşmuş gidiyor
bir ruh bir beden bir hayat
bir sevgi bir özlem bir arzu
ne yazık ki bambaşka onların hülyası
canan artık bir başka canın yanında
kalmış bu can yitene dek tek bir başına
kavlar ruhu, bedeni en derininden bir yanık
güçlenmiş sevgi, özlem, arzu
birbirlerine tanık
yanlış anlaşılmasın:
çok sevildim, çok sevdim
bağımşızlık nedir, öğrenemedim yalnızca…
biz biz değiliz çoğu zaman
belli ki yalnızca onlardan bir yansıma
yeter ki onlar huzur bulsun
varsın olmasın, ne farkeder
o sinecan bu canının yanında.
hülyaswritings 