Farkı mı sevişimin diğer sevenlerden,
sevgili nefese eş yakınken,
ufuktan bakışlarını çekmeyenlerden;
bulmuşsa bir mucizeyle eş ruhunu
son nefeslerine dek kendini ona vermeyenlerden;
tüm benlikleri hissederken bu ulu gerçeği,
varmış gibi sanki bir yedeği,
yaşamı ölüme itenlerden;
henüz nefes alabiliyorken
her gün yavaş ölenlerden?
Tüm benliğim baş koymuş artık sevgiye,
direnmeye zamana ten eriyene dek.
Bulmuş o eş ruhu geç bir mucizeyle,
son nefesine dek kendini verecek.
Yaşamı itmeden ölüme,
henüz alabiliyorken nefes
her gün yavaş yavaş ölmeyecek.
hülyaswritings 