Anneme

 

Yavrundan Sana (Akronim)

[Kendi isteğimle yatılı kaldığım bir sene içerisinde anneme özlemim dayanılmaz bir hale gelmişti…Erenköy Kız Lisesi, Edebiyat, II. Sınıf]

Yağmur yağarsa dışarıda, gözyaşlarım sanıyorum.

Ağlayan bir ses varsa, senin sesine benzetiyorum.

Veda eden bir yüz görsem, senin yüzünü buluyorum.

Ruhum bir an daralsa, senin ruhunu hatırlıyorum.

Ufukta bir karaltı belirse, onda hemen seni tanıyorum.

Neden mi? Bilemem ki anne!

Didinen, uğraşan bir kadın görsem şekil değiştiriyor birden.

Annelerin kraliçesi, benim annem oluyor aniden.

Nedimelerin de her biri üstelik ayrı bir kraliçe, anne!

 

Sensizliğimi bir an hatırlasam, nankörce

Artık gözlerim buğulanmıyor anne.

Nasıl ki öyle tasavvur edemiyorum seni de

Ağlamayı bırak, sihrimiz kaybolabilir anne!

Leave a comment

Filed under Poetry

Your readership is appreciated.

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s