Gecelerin içinden sana doğru sesleniyorum
haykırışlarım cevapsız kalıyor, çünkü sen yoksun.
Kasvetli rüyalarımda hemen seni hatırlıyorum
kollarım boşlukta kalıyor, çünkü sen yoksun.
Uçurum kenarındaymışım gibi yardım arıyorum
ellerimi tutan olmuyor, çünkü sen yoksun.
Issızlarda sağa sola savrularak koşuyorum
çınlayan hıçkırıklarımı susturan olmuyor, çünkü sen yoksun.
Gülmek, biraz da gençliğime gülmek istiyorum
tebessümüm dudaklarımda donuklaşıyor, çünkü sen yoksun.
Ağlamak, biraz da boşalmak için ağlamak istiyorum
acı gözyaşlarımı silen olmuyor, çünkü sen yoksun.
Boşvermek, tüm dünyaya herşeyiyle boşvermek istiyorum
bel bağlayacağım kimse kalmıyor, çünkü sen yoksun.
Bütün ümitlerde gerçek bir arkadaş arıyorum
ama bana bir türlü yanaşamıyorlar, çünkü sen yoksun.
Gözlerimin önünde uzanan manzaralara bakıyorum
deniz bugün yaslar içinde, kıpırdanmıyor, çünkü sen yoksun.
İnce tenkitler, sitemler duyuyorum
kuvvetim ölesiye tükeniyor, çünkü sen yoksun.
Soruyorlar, yaşam nedir diye, susuyorum
canım konuşmak istemiyor, çünkü sen yoksun.
Birden gözlerimle sanki bir kaynaktan fışkırıyorum
kalbim hayat anlamsız diyor, çünkü sen yoksun.
Düşlerimde çöllere, uçsuz bucaksızlara gidiyorum
artık gönlüm huzuru tatmak istiyor,
çünkü orda nasıl olsa kimse yok.
hülyaswritings 