Uzaklardasın belki çok
yapayalnız boynu bükük
gözyaşların en yakın dostun olmuş,
bileşimlerinden doğan acı bir hıçkırık.
Geçmişe ağlamak pek boş artık.
Mazinin anıları her an zihninde bir ok
yollar boyu gidiyorsun yalnızlığına ürkek,
kaçışan korkak varlıklar yoldaşların olmuş,
seninle birlikte yerlere düşen inleyerek.
Geçmişe ağlamak pek boş artık.
önünde engin bir deniz alabildiğine uzak
adalarda sürükleniyorsun özlemine koşarak
seni yaşatan hayallerin artık toprak olmuş,
haşin esen rüzgarların şiddetinden savrularak.
Geçmişe ağlamak pek boş artık.
üzerinde kalın bir tabaka toprak
karanlıklar boyu haykırıyorsun sesini tanımayarak
sivri tırnakların kalan son ümit ışığın olmuş,
boşuna bir gayretle toprağa batık.
Geçmişe ağlamak pek boş artık.
hülyaswritings 