Boş Köşe

Sabah gözlerimi açıyorum, güçlükle

bilirmiş gibi karşıyı boş bulacağımı

Her zaman oturduğun o köşe

paylaşırmış gibi acı yalnızlığımı

Denizin kara bir bulut çökmüş üstüne

sıkılmış, terketmiş gibi daimi maviliğini

Kıskanmış ta olabilir hasetle belki

bakışlarındaki o tatlı şefkati

Derinliklerine kadar dalıyorum hüzünle

bakarmış gibi, görürmüş gibi masumca seninkileri

Ağlıyorum buruk bir hasretle

bulacakmış gibi ılık gözyaşlarımda seni…

Leave a comment

Filed under Poetry

Your readership is appreciated.