. . .

babam canbabam güzel babacığım
o komşu apartmanlara destan kahkahan
kulaklarımda taptaze
oysa ki kaç yıl oldu
sana özgü o şaklamayı son kez duyalı

(aramızdaki son seneni saymayı reddediyorum)

ya takunyandan inşa ettiğin
yemek masamız altı
halımız üstü taban-tabana-kulen?
nasıl güldürürdük seni
televizyonu açmaya gider havalarında
gururla ayaklarına taktığın Alman yapımı terliğine
neredeyse halı altından
attığımız saygı sevgi yüklü çelmelerle . . .

June 14, 2017

 

 

Leave a comment

Filed under Impulses, Poetry

Your readership is appreciated.

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s