ölmeye yatmak istiyorum (30 Eylül 2006)

Ölmeye yatmak istiyorum

Bir Tanem’in umut gözleri yatağımı siliyor

henüz koyamadan ben baş

 

Ölmeye yatmak istiyorum

çıkmazda hep hissettiklerim.

Ne oldum. Oysa ne idim.

 

Kocam…eski mi demeliyim şimdiden?

Yorgun, perişan, yıkık

Bir Tanem’in güneş yüzü gölge alıyor kimi zaman

Varlığını içimde hissettiğimle başladı

her bana gülüşüyle sonsuza katlandı sevgim

yegane paha biçilmez yaşayanım

uğruna kendimi kenara bıraktığım

hiç pişmanlık duymadığım

umuduna bugün ölmeye yatmadığım

 

Yuvamı ben kurdum, yücelten de gene ben

adeta bir ben, uzun upuzun yıllar boyu

evliliğe baş koyan.

Söz verdim ya bir kere.

 

Geçti yıllar, geçti on yıllar,

on yıllara katlandılar;

bir baktım ki, kocam var…

Bir Tanem’in güneş yüzü gölge alıyor kimi zaman

Zarif yumuşacık ayakları tetikte

atladı atlayacak kendi hayat yoluna

 

Peki ya ben…

Yok, yok, imkansız.

Bir Tanem çıktı mı evden

geçti mi kendi hayat yoluna

yollarımız hiç birleşmeyen

kocam ve ben…

Nereye kadar.

Tabii benden eser kalırsa eğer.

 

Ölmeye yatmak istiyorum

Bir Tanem’in umut gözleri yatağımı siliyor

henüz koyamadan ben baş

 

Ölmeye yatmak istiyorum

çıkmazda hep hissettiklerim.

Ne oldum. Oysa ne idim.

Leave a comment

Filed under Poetry

Your readership is appreciated.

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s