“a concert” ~ A New Poem and Its Turkish Version

a concert

yes, there are cars zooming by,
with a serious disregard of the speed limit
but this place is waking me up
to a precious delight

a concert of birds i am unable to name
that’s okay, as they are after no fame

some come in pairs and perch on the cables
right across from where i live

they sing their unique tunes,
not expecting me to recognize or to applaud
they generously gift me with their presence

hey, one just flew on the concrete
beneath my feet

another one landed before the mailbox
it found some nest supplies on the ground,
picked them up with its tiny beak
and then flew away,
accomplished

not too long ago, i was in their situation,
making a home out of that which was there
i toiled and labored to make it all happen
what was missing with me was a happy song

getting acquainted every morning
with these little avians’ contendedness
is bliss, a gentle reminder of life’s small pleasures,
daily experiences too many are forced to miss

a concert of birds i am unable to name
that’s okay, as they are after no fame

ahh, what a fresh breath of air!

hülya n. yılmaz, June 3rd, 2022

Konser

Arabalar uçarcasına geçiyorlar, evet,
üstelik te hız limitine zerre kadar aldırmadan.
Fakat bu yer beni
pek kıymetli bir tada uyandırıyor,

isimlerini listeleyemeyeceğim
kuşların konserine.
Önemi yok benim bilmeyişimin.
Zira onlar değiller ün peşinde.

Kimisi çift olarak konmuşlar
yaşadığım evin tam karşısındaki tellerin üstüne.
Kendilerine özgü çınılarını ötüyorlar,,
beklemeden benden
ne tanımamı ne de alkış tutmamı.
Cömertçe bana varlıklarını sunuyorlar sadece.

Bak, bak! Bir tanesi ayaklarımın dibindeki
asfalta iniş yaptı!

Bir diğeri de
posta kutusunun önünde durakladı!
Yuvası için malzeme bulmuş da
(kesilmiş çimlerin kurumuş olanları).
Aldı onları minik gagasıyla ve uçtu gitti,
hedefine varmışlığın gururuyla.

Çok olmadı henüz. Ben de onlar gibiydim,
elimde ne varsa onlarla
bir ev kurma çabam içerisinde.
Ben de didindim, ağır çalıştım ki
çıkabilsin ortaya elle tutulur bir yuva.
Ama bende bir eksiklik vardı:
Sevinç içeren bir şarkı.

Her sabah bu minnacık pilotların
tatminkarlıklarını yeniden izlemek
başlı başına bir neşe kaynağı.
Çünkü bu anlar hayatın küçük doyumları,
birçok, hem de pek çok insanın
eline hiç geçemeyen bir olgu.

Isimlerini listeleyemeyeceğim
kuşların konseri.
Önemi yok benim bilmeyişimin.
Zira onlar değiller ün peşinde.

Ah, nasıl da taze bir nefestir bu!

hülya n. yılmaz, 3 Haziran, 2022