Ali Eymen’ime

Ali Eymen’ime, Doğum Günü’nde

İlk Dansımız

Anneciğinin ve babacığının odasında
Yerleştirdik seni önce.
Senle ben daha sonra
Geçtik yedek odanıza.
Yapışık uyudum ben senin sepetine.
Biraz huzursuzlanmıştın sen bir gece.
Çok hafif bir ışık açtım sana.
Kurdum bir de sepet-üstü
“Mobile” oyuncağını.
Onun müziği eşliğinde
Başladık ikimiz ilk dansımıza.
Adeta uçuyordum ben bulutlar üstünde.
Mis kokun, sıcacık masum bebek nefesin
Mest etmişti beni.
Sakinledin sen hemen.
Gene de bırakamadım yerine seni.
Kucağım etti ısrar ve de isyan,
Ayırırsam ben seni benden diye, olur ya.
Kucakladım defalarca o mucize güzelliğini,
Ama dikkat ederek seni uyandırmamaya.
Kokladım her bir yerini belki de yüzlerce kere.
Seni yatırdığımda sepetine,
Bomboş kalmıştı içim.
Pek bir mutluydum ama.
Dalmıştın sen bir kez daha
O huzurlu, melek uykuna.

Our First Dance

Your crib was set up
In the room of your
Mommy and Daddy.
Their spare room
Was serving you and me.
I had glued myself ecstatically
To your you-scented bassinet in there.
One night, sleep escaped you again.
I started your mobile toy
And dimmed the lights.
Then began our first dance.
I was flying atop the clouds.
Your gift of a heavenly scent,
Your sweet, innocent baby-breaths
Had enchanted my aging soul.
You calmed down. Fast.
Still, I could not lay you down.
My arms insisted with a frown . . .
I could not part myself from you.
I hugged your miracle-beauty.
Who knows how many times?
But I did so as softly as I could be.
I inhaled your scent repeatedly.
The moment I lowered you
Into your slumber-bay,
A sense of void came to me to stay.
I felt so empty but was very happy.
For you had fallen peacefully
Into your usual angelic sleep. 

From Canlarım, My Lifeblood, my book of Turkish and English poetry (Private Edition, published in December 2019 by Inner Child Press International)